▪️صلح به عنوان یکی از بنیادی‌ترین نیازهای بشر و نیز بدیهی‌ترین حق هر انسانی و به عنوان محور اصلی توسعه و پایداری اجتماعی و سیاسی از مواردی است که متاسفانه در هزارتوی لفاظی‌ها و ادبیات صقیل تبدیل به گم گشته‌ای پنهان و غیر قابل دسترس گردیده است. در جهان امروز، با وجود پیشرفت‌های تکنولوژیک و اقتصادی و با فعالیت‌های گسترده در راستای گسترش صلح و نیز ضرورت پرداختن به آن، شوربختانه خشونت‌های مسلحانه، نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی، بحران‌های محیط‌زیستی و بی‌ثباتی سیاسی همچنان تهدیدی جدی برای صلح و امنیت جهانی به شمار می‌روند و در میان شرایط آشفته جهان، برخی کشورها و یا برخی زیستمندان همچون اقلیت‌های قومی، دگراندیشان، زنان و ...، در وضعیت ناعادلانه تری به سر می برند که اصولا هر گونه شاخصه صلح در این بسترهای نابرابر،را تهی از معنا می‌کند. به زبان ساده و بدون پیجیدگی کلامی،  هر جا که نان بر سفره مردم نباشد، قومیت‌ها در آرامش زندگی نکنند، طبقات مختلف اجتماعی از حقوق برابر برخوردار نباشند، آزادی بیان نباشد، چشم انداز اکنون و آینده مردم در ابهام باشد، حقوق شهروندی رعایت نگردد، زنان از حقوق بدیهی انسانی محروم باشند، دگراندیشان در حصار دیوارها گرفتار و نیز بسیاری ناکامی‌های دیگر؛ به معنای این است که ما زیستی بدون صلح را تجربه می‌نماییم با انوع خشونت‌های ساختاری، فرهنگی ، اقتصادی و... 

🔸در میان تمامی زمینه‌های نقض حقوق بشر و نادستیابی به صلح، مقوله زنان به دلیل مواجه گسترده با نابرابری‌ها، تناقضات ساختاری، محرومیت‌های آشکار و پنهان، قوانین و عرف غیر قابل انعطاف، مرزهای فرهنگی محدود کننده و مناسبات اجتماعی نا برابر  از ضروری ترین مقوله‌هایی هستند که باید به کرات در مورد آن صحبت کرد و اگرچه تجربه جهانی نشان می‌دهد که زنان نقش کلیدی در فرآیندهای صلح و ثبات اجتماعی دارند و می‌توانند به عنوان عاملان تغییر اجتماعی عمل ‌کنند و با تجربه متفاوتی از خشونت، تبعیض و محرومیت روبرو بوده و هستند که آن‌ها را به بازیگران مؤثر در فرآیندهای صلح تبدیل می‌کند اما همچنان سنگینی بار تبعیض و نابرابری و خشونت را در عرصه‌های مختلف بر دوش می‌کشند. 

▪️بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، در سال ۲۰۲۳، چهار نفر از هر ده نفر که در نتیجه جنگ‌ها جان خود را از دست داده‌اند، زن بودند. در جنگ اخیر غزه، نزدیک به ۷۰٪ از قربانیان تأییدشده سازمان ملل متحد، زنان و کودکان بودند و  بر اساس گزارش دفتر حقوق بشر ، بیش از 28000 زن و دختر در غزه از زمان آغاز جنگ جان خود را از دست داده‌اند(اگرچه آمارهای منتشره ارقام متفاوت را بیان می‌کنند). در افغانستان، پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال ۲۰۲۱، زنان از بسیاری از حقوق خود محروم شده‌اند. بر اساس گزارش دفتر حقوق بشر سازمان ملل زنان افغان با محدودیت‌های شدیدی در زمینه‌های آموزش، اشتغال، آزادی‌های مدنی و بیان مواجه هستند و این وضعیت تاسف بار شامل بسیاری زنان در کشورهای مختلف می‌گردد.

🔸با تمام هجمه‌های وسیع و مرزبندی‌ها و محدودیت‌های خرد و کلان برای زنان، مشارکت  و همراهی آنها در تصمیم‌گیری‌ها و جنبش‌های مدنی در راستای گسترش صلح، دادخواهی، تغییر قوانین، خاتمه دادن به بحران‌ها، جنگ‌ها و خشونت‌ها، می‌تواند تعادل قدرت اجتماعی را بهبود دهد و روندهای خشونت‌آمیز را کاهش دهند که از نمونه‌های آن می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود: 

▪️حضور مدنی و فعالانه زنان ایران بویژه از دوران مشروطه به بعد و در طی چند دهه اخیر در راستای جنبش‌های برابری خواهانه، فعالیت‌های گسترده مدنی در مسیر مطالبه‌گری‌های پایدار(جنبش زن، زندگی، آزادی)(جنبش مادران دادخواه) و ... 
▫️لیبریا و جنبش زنان به رهبری لیما گبوی با نقش کلیدی در پایان دادن به جنگ داخلی و برقراری صلح
▪️تشکیلات خودجوش زنان آرژانتینی تحت عنوان مادران گمنام در راستای افشای ناپدید شدن‌های بیشمار در دوران دیکتاتوری نظامی
▫️موج دوم و سوم جنبش‌های زنان در ایالات متحده با پیشتازی بتی فریدان، گلودا میلک، تارا واشنگتن، ریبا گاتلین و جمعی دیگر در راستای مبارزه برای حقوق قانونی، حق اشتغال، آموزش و آزادی‌های فردی و تمرکز بر مسائل جنسیتی در فرهنگ و رسانه
▫️جنبش‌های جهانی محیط زیستی در راستای فعالیت‌های آگاهی بخشی و تغییر رفتار جوامع و نیز سیاست‌های اشتباه دولت‌ها با رهبری آنیکا مک دانلد و کتی لیبو و زنان بیشمار دیگر.
▪️در فلسطین و لبنان گروه‌های زنان با فعالیت‌های مدنی و آموزشی و تلاش در ایجاد فضاهای گفت‌وگو و تعامل به منظور کاستن میزان خشونت‌های جنگ...


🔻متن کامل: 

https://cutt.ly/FrMnT63I

باز نشر : ایران فردا