بزرگنمایی نیست اگر جهان را به بعد و قبل این اپیدمی جهانی تقسیم کنیم.

بحران ۲۰۰۸
بعد از بحران اقتصادی 2008شرکتهای انرژی فسیلی یارانه هایی با ارقام بالا دریافت کردند. کمکهای دولتی که در بسیاری از کشورها هنوز هم ادامه دارد. راهسازی و صنایع بودندکه تولید شغل کردند و شرکتهای تامین کننده مواد اولیه همین صنایع بود که به فعالیتهای برون مرزی با کارگران ارزان و ایده آلایند ه را در کشورهمسایه تولید کن رسیدند.

توسعه جهانی بدون محوریت عدالت

انها در بازار سهامی و بانکهای بین المللی امتیازهارا گرفتند تا چرخه اقتصاد جهان را جلو ببرند. شرکتهای انلاین بیشتر و بزرگتر شدند و درحالی که بسیاری گمان میکردند این راه حل مناسبی برای کاهش هزینه هاست,نقد پروسه تولید ارزان ماند در سایه. اینکه چطور کارخانه ها مهاجران اقلیمی و فراری از جنگ را به کار گرفتند و طبیعت به شکل وسیع قربانی تامین مواد اولیه شد و فرار از تصفیه پسابها چطور راهکاری برای صرفه جویی صنایع. به تمام جریمه هایی که صنایع خودروسازی و شرکتهای نفتی باید پرداخت میکردند, به تمام جنگلهایی که قربانی کاشت پالم و سویا شد, به روستاییان و بومیان فقیر پراکنده در جهان که فکر کنیم میتوانیم تصویر جهانی که ساخته شد را ببینیم.

تبدیل به فرصت کردن چالش جهانی کرونا

بحران 2020 میتواندفرصتی باشدبرای اشتغال سبز,برای توسعه و سرمایه گذاریهای تازه درمحصولات پایدار,برای توسعه کشاورزی پایداروتقویت جوامع محلی و مهمتر از همه تغییر شیوه زیستن ما و انتخاب سیاستمدارانی که میتوانند ما و هر آنچه در جهان است باهم مصرف کنند.